مركز مشاوره

اگر فرزند نوجوان داشته باشيد، فكر اين كه او مواد مخدر مصرف كند، موجي از احساسات شديد و آزار دهنده را در وجود شما بر مي انگيزد، خشم، ترس، نااميدي، و احساس بي پناهي تنها برخي از اين احساسات هستند.
مشكل اينجاست كه، در موقعيتي با چنين آشوب روحي ناشي از كشف احتمال اينكه در حال زندگي با فردي معتاد هستيد، بايد بتوانيد مشخص كنيد كه آيا واقعا نوجوان شما مواد مصرف مي كند يا اينكه شما زيادي منفي باف هستيد. بستن درها، تغييرات مداوم در روحيه، يا پنهان كاري مي توانند صرفا رفتارهاي معمول يك نوجوان براي دفاع از حريم خصوصي خود باشند، ولي همچنين مي توانند نشانه هايي باشند از مسئله اي ناگوار. اما چگونه حقيقت را دريابيم؟
جواب ساده اي براي اين سوال وجود ندارد، اما راه هايي وجود دارند تا بتوانيد مشخص كنيد كه آيا فرزند شما مواد مصرف مي كند.
بايد از او بپرسيدمستقيم ترين راه براي خلاص شدن از نگراني ها اين است كه از فرزند خود مستقيما بپرسيد. اين بهترين قدم ابتدايي است اگر نگران مصرف مواد مخدر توسط فرزند خود هستيد. اما پيش از آنكه اين كار را انجام دهيد، بايد به مسائل زير توجه داشته باشيد:
بايد دلايل روشن و منطقي براي اينكه چرا فكر مي كنيد نوجوان مواد مصرف مي كند، داشته باشيد. نمونه هاي مشخصي داشته باشيد كه بتوانيد به آنها استناد كنيد.براي پيامد هاي احتمالي آماده باشيد، اگر قبول كردند كه مواد مصرف مي كنند، چه خواهيد كرد و چه خواهيد گفت؟ اگر خشمگين و احساساتي شدند چه خواهيد كرد؟چگونه اين مسئله را به آنها انتقال خواهيد داد كه بيشتر نگران او هستيد و مي خواهيد به او كمك كنيد تا اينكه او را تنبيه و مجازات كنيد؟اگر نمي دانيد چگونه مسئله را با فرزند خود مطرح كنيد، پرسيدن اين كه مصرف مواد مخدر چقدر در مدرسه شايع شده است مي تواند شروع خوبي باشد، يا اين كه نظر دوستان او در باره ي مصرف مواد مخدر والكل چيست؟ نوجوانان بيشتر مايل هستند درباره ي ديگران صحبت كنند تا خودشان. اين گفت وگو به شما نگرشي از گرايش هاي و عادات دوستان و همسالان فرزند شما خواهد داد و همچنين ديدي بهتر از زمينه ي فكري خود او پيدا خواهيد كرد.
اگر احساس كرديد بحث زيادي كشدار شده و چيز بيشتري متوجه نمي شويد، مي توانيد گفت و گو را با پرسيدن اين كه آيا آنها تابحال در حظور او الكل يا مواد مخدر مصرف كرده اند، و سپس بررسي كنيد كه آيا كسي به او مصرف مواد مخدر را پيشنهاد داده است يا خير. اگر پاسخ او مثبت بود، شما مي توانيد بپرسيد كه آيا امتحان كرده اند، و اين كه آيا بيشتر از يك بار اتفاق افتاده است و سوالاتي از اين دست را بپرسيد. پس شما نقطه ي اتكايي براي مطرح كردن نگراني بزرگتر خود در مورد احتمال مصرف مداوم او و مشكل احتمالي داريد.
علارغم تلاش شما، اما اين احتمال وجود دارد كه بخشي از حرف هاي او و يا تمام آن دروغ باشد. اگر فكر مي كنيد انكار كردن هاي نوجوان حقيقت ندارد به آنها دوباره گوشزد كنيد كه چرا فكر مي كنيد كه آنها حقيقت را بيان نمي كنند، و به آنها به آنها فرصت دهيد تا پذيرفته و يا نگراني شما را برطرف سازند.
همچنين اين مسئله اهميت دارد كه آنها را متوجه كنيد كه اگر بپذيرند كه مشكلي وجود دارد تحمل شنيدن آن را داريد، اما اگر دروغ بگويند مشكلات ديگري در رابطه ي شما با او به وجود خواهد آمد. در نهايت اگر نمي خواهند و يا نمي توانند حقيقت را براي شما بيان كنند، كار زيادي براي وادار كردن او از دست شما ساخته نخواهد بود (بسياري از بزرگسالان با مشكل اعتياد به مواد مخدر زمان طولاني را صرف دروغ گفتن به خود و ديگران مي كنند).
اگر پذيرفتند كه مواد مخدر مصرف مي كنند، بنابراين اولين پاسخ شما تشكر از صداقت او خواهد بود. پاسخ بعدي به او نبايد پرسيدن”چرا؟” باشد، بلكه بجاي آن چيزي شبيه به “اين موضوع خيلي مرا نگران مي كند، از اين كاري كه انجام مي دهي چه احساسي داري؟” بهتر خواهد بود، چنين پاسخي از طرف شما توانايي شما براي ايستادگي در برابر اين حقيقت را به نمايش مي گذارد، و زمينه را براي ادامه ي گفت و گو فراهم مي سازد.
توجه داشته باشيد كه با اينكه دروغ گفتن در باره ي مصرف مواد مخدر معمول است، برخي اوقات والدين به شدت نگرانند كه فرزند آنها به دروغ مصرف مواد مخدر را انكار مي كنند، در حالي كه اينگونه نيست و نوجوان حقيقت را بيان كرده است. اگر پاسخ او در باره ي كارهايي كه شك شما را برانگيخته اند قانع كننده باشند سعي كنيد آنها را باور كنيد.


از نزديكتر مسئله را بررسي كنيداگر هنوز شك شما برطرف نشده است، و نوجوان نيز مصرف مواد مخدر را همچنان انكار مي كند، بنابراين شما بايد از نزديكتر اين مسئله را بررسي كنيد.
برخي از كارهايي كه مي توانيد انجام دهيد از اين قرار هستند:
با معلمان او صحبت كنيد و ببينيد كه آيا آنها متوجه موضوعي شده اند.مراقب پول هاي خود باشيد و دسترسي او را به پول ها مورد توجه قرار دهيدبه تغييرات در هزينه هاي آنها توجه كنيدهنگامي كه از خانه بيرون مي رود بررسي كنيد كه به جايي رفته باشد كه به شما گفته است، براي مثال مي توانيد با والدين دوست او تماس گرفته و مطمئن شويد كه به آنجا رفته است.اتاق او را بگرديد (با او صادق باشيد و با صراحت در حضور آنها اين كار را انجام دهيد و يا به آنها بگوييد كه اتاق او را گشته ايد). حريم خصوصي براي نوجوان اهميت زيادي دارد، و نبايد براي مسائل غير ضروري آن را نقض كرد، اما خطري كه در اين موضوع و جود دارد اين كار شما را توجيه مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-مصرف مواد مخدر در نوجوانان

انواع اختلالات خلقي
اين مقاله به بررسي انواع اختلالات خلقي مي پردازد.
اختلالات خلقي عبارت است از مجموعه نشانه هاي ناشي از يك خلق غير عادي يا آنرمال
علامت اصلي اختلالات خلقي← آشفتگي خلقي
انواع اختلالات خلقي و علائم آن ها اختلالات افسردگي (Depressive disorders)
اختلالات دو قطبي (Bipolar disorder)
انواع اختلالات افسردگياختلال افسردگي اساسياختلال افسردگي مداوماختلال بي نظمي خلق اخلالگراختلال ملال پيش از قاعدگياختلال افسردگي ناشي از مصرف داروانواع اختلالات دو قطبياختلال دوقطبي نوع يك (مانيك)اختلال دو قطبي نوع دو (هيپومانيك)اختلال ادواري خويي (سيكلوتايمي)انواع اختلالات خلقي و افسردگيويژگي اصلي اختلالات افسردگيغم شديددوري كردن و فاصله گرفتن از ديگراناحساس بي فايدگي و بي ارزشي 
اختلال افسردگي اساسياختلال افسردگي اساسي دوره هاي نشانه اي افسردگي  حاد و شديد، اما كوتاه مدت را شامل مي شود.
اختلال افسردگي اساسي، احساس دلتنگي شديد، از دست دادن علاقه به زندگي، اختلال در خوردن و خوابيدن را شامل مي شود.
مهمترين ويژگي افسردگي اساسي، خلق افسرده و كاهش لذت يا علاقه است. وجود يكي از اين دو براي تشخيص افسردگي اساسي لازم است.
خلق افسردهكاهش محسوس علاقه افزايش يا كاهش وزن (معمولا كاهش) بي خوابي يا پرخوابيسراسيمگي يا كندي رواني حركتيخستگي يا فقدان انرژياحساس بي ارزشي يا احساس گناهكاهش تمركزافكار مكرر مرگ و خودكشياين نشانه ها حداقل دو هفته بايد دوام داشته باشد و حداقل ۵ تا از اين نشانه ها وجود داشته باشد.

عوارض استرس و فشار عصبيعوارض استرس و فشار عصبي بر گروه هاي سني مختلف2 ديدگاه/مي 7, 2022ادامه مطلب۲٫ اختلال افسردگي مداوم (افسرده خويي)اين اختلال، به اندازه ي اختلال افسردگي اساسي، عميق يا شديد نيست ولي دوره ي طولاني مدتي دارد.
افراد مبتلا به اين اختلال، به مدت دوسال برخي از نشانه هاي اختلال افسردگي اساسي را دارند.
وجه افتراق اختلال افسرده خويي از اختلال افسردگي اساسي اين است كه افراد افسرده خو شكايت از اين دارند كه هميشه افسرده بوده اند.
افسردگي مداوم، ورژن طولاني تر، ولي ملايم تر اختلال افسردگي اساسي است.
نشانه هااختلال خواب و اشتهاانرژي كم و يا خستگيعزت نفس پايينمشكل تمركز و تصميم گيرياحساس نااميديكه اگراز بين اين نشانه ها حداقل دوتا از آن ها به مدت دوسال  وجود داشته باشد مي توانيم بگوييم كه فرد دچار اختلال افسرده خويي است.
۳٫ اختلال بي نظمي خلق اخلالگرتحريك پذيري دايمي و شديد از ويژگي هاي اصلي اين اختلال است.

اين اختلال قبل از ۱۰سالگي تشخيص داده مي شود.
كودك به دفعات از از خشم منفجر مي شود (حداقل ۳بار در هفته، و به مدت يك سال و حداقل در ۲ محيط، مثلا در خانه و مدرسه، يا در مدرسه و در جمع دوستان) و اين انفجارهاي خشم معمولا در واكنش به ناكامي روي مي دهند و مي توانند كلامي يا رفتاري باشند.
اين انفجارهاي خشم، با سن كودك مطابقت ندارند.
در بين انفجارهاي خشم، فرد به طور دائم و در اكثر ساعات روز، تقريبا همه ي روزها، تحريك پذير يا عصبي است.
۴٫ اختلال ملال پيش از قاعدگي (PMDD)زناني كه در طول مرحله ي پيش از قاعدگي، دچار خلق افسرده يا تغييرات خلق، تحريك پذيري، ملامت و اضطراب مي شوند و اين نشانه ها بعد از شروع  دوره ي قاعدگي،  در اغلب چرخه هاي قاعدگي، فروكش مي كند، مبتلا به اختلال PMDD تشخيص داده مي شوند.
PMDD حالت حالت شديدتري از سندروم پيش از قاعدگي (PMS) است.
PMS يك مجموعه نشانه هاي جسمي و مرتبط با خلق در چند روز قبل از عادت ماهانه است كه طبيعي است و حالت اختلال ندارد.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-انواع اختلالات خلقي

اختلالات مرتبط با مصرف مواد مخدر
اختلالاتي كه مربوط به مصرف مواد مي شوند به مواردي مي گويند كه ويژگي هاي زير را داشته باشد: ماده اي قابل سو مصرف مانند الكل باشد يا داروي تجويز شده اي كه عوارض جانبي داشته باشد.
اختلالاتي كه به مصرف مواد مربوط مي شود را به دو گروه مي توان تقسيم كرد:
اختلال مصرف مواد كه شامل وابستگي شديد به مواد و سوء مصرف آن مي باشد.اختلالاتي كه به دليل مصرف مواد به وجود مي آيد و شامل مواردي زير مي باشد:مسوميت موادمحروميت از مواددليريوم ناشي از مصرف موادزوال عقل پايدار ناشي از مصرف مواداختلال فراموشي پايدار از مصرف مواداختلال پسيكوتيك ناشي از مصرف مواداختلال خلقي ناشي از مصرف مواداختلال اضطراب ناشي از مصرف مواداختلال كنشي جنسي ناشي از مصرف مواداختلال خواب ناشي از مصرف موادمواد مخدر و اعتياد چيست ؟اعتياد به مصرف مواد مخدر به اختلالي مي گويند كه باعث مي شود تا فرد به دارو هايي كه از مواد مجاز يا غير مجاز ساخته شده است وابسته شوند، بايد به اين نكته توجه كنيد كه هر چيزي كه مجاز شمره مي شود مانند الكل و نيكوتين را نمي توان سالم در نظر گرفت.
هنگامي كه به اين مواد وابسته شده و معتاد شويد ديگر نخواهيد توانست مصرف مواد مخدر را به درستي كنترل كنيد و به احتمال زياد آسيب هاي بسياري ناشي از مصرف مواد مخدر به شما وارد خواهد شد.
افرادي كه اعتياد به مواد مخدر پيدا مي كنند ميل بسيار شديدي به مصرف دارو دارند، آن ها شايد تمايل داشته باشند تا مصرف مواد را ترك كنند ولي در بيشتر مواقع نمي توانند به خودي خود آن را ترك كنند.
اعتياد به مواد مخدر آسيب هاي بسياري به فرد وارد مي كند و عواقب جدي و دراز مدتي بر روي سلامت جسمي و رواني و بر روي روابط، اشتغال و قانون مي گذارد.
براي اين كه بتوانيد از مصرف مواد رهايي يابيد و بر اعتيادتان غلبه كنيد بايد به كمك پزشك، خانواده، دوستان، گروه هاي پشتيباني اقدام به درمان كنيد و برنامه ي درماني سازمان يافته و دقيقي داشته باشيد تا بر اساس آن بتوانيد ترك كنيد.
از كجا بفهميم اعتياد پيدا كرده ايم ؟در موقعيت هاي مختلف اجتماعي افراد به صورت آزمايشي به مصرف مواد مخدر مي پردازند و در بيشتر مواقع دچار اعتياد مي شوند، براي بسياري از اشخاص مصرف مواد مخدر امري شايع و عادي مي باشد.
مواد مخدر انواع مختلفي دارند و خطر اعتياد و سرعت وابستگي به آن بسيار متفاوت مي باشد، بسياري از داروها خطر اعتياد بسيار بالايي دارند و به نسبت ساير مواد وابستگي بيشتري در فرد ايجاد مي كند.
به دليل وابستگي، شخص معتاد به مرور زمان به دوز هاي بيشتري براي مصرف مواد مخدر نياز دارد، در بيشتر مواقع ممكن است از دارو براي بهتر شدن حس و حالش استفاده كند اما هنگامي كه مصرف مواد مخدر را افزايش مي دهد ممكن است به اين نتيجه برسد كه ديگر بدون دارو نمي تواند زندگي كند و براي خوب بودن حالش بايد حتما آن را مورد مصرف قرار دهد.
زماني كه فرد تمايل به ترك داشته باشد و مصرف مواد مخدر را متوقف كند هوس ها و محرك هاي شديدي براي ايجاد مي شود و فرد احساس مي كند دچار بيماري جسمي شده است كه نشانه هاي ترك  مي باشد.
علائم اعتياد به مواد مخدرفردي كه به مواد مخدر اعتياد دارد علائم و نشانه هاي زير را در ميان جمع از خود نشان مي دهد:
احساس مي كند كه بايد به طور منظم از مواد مخدر استفاده كند و در طول روز يك يا چند بار به مصرف مواد نياز داشته باشد.ميل بسيار شديدي به دارو دارد.براي اين كه دارو اثر لازم را بگذارد با گذشت زمان به مقدار بيشتري نياز دارد.بايد مطمئن باشد كه مواد مخدر به مقدار كافي دارد وگرنه مضطرب مي شود.حتي اگر پول لازم براي خريد مواد ناشته باشد اما باز هم تلاش مي كند تا آن را تهيه كند.به دليل مصرف دارو مسئوليت هاي كاري و تعهدات آن ها كاهش مي يابد و فعاليت هاي اجتماعي و تفريحي آن ها كمتر خواهد شد.انجام كارهاي نامناسب مانند سرقت و دزدي براي دريافت مواد مخدر.هنگام مصرف مواد مخدر فعاليت هاي پر خطر مانند رانندگي انجام مي دهند.تمركز بسياري بر روي زمان دارند و انرژي خود را براي به دست آوردن مواد مخدر صرف مي كنند.براي ترك مواد مخدر تلاش بسياري مي كنند اما با شكست رو به رو مي شوند.علائم ترك را در زمان ترك مصرف مواد مخدر تجربه مي كند.اختلال مصرف مواد مخدرالف : وابستگي موادزماني كه شخص از نظر رواني و جسماني به مصرف مواد مخدر وابسته شود، نشانه هايي مانند علائم شناختي – رفتاري و فيزيولوژيكي در او ديده مي شود كه حاكي از آن است كه علاوه بر درگير بودن به مسائل مرتبط به مواد، به مصرف مواد نيز ادامه مي دهد. فرد بيمار به طور مداوم و تكراري از يك الگوي مصرف پيروي مي كند كه باعث مي شود به طور اجباري دارو مصرف كند، اين امر منجر به تحمل و محروميت او مي شود و هنگام مصرف نكردن مواد تحمل و صبرش كاهش مي يابد و عصبي مي شود.

وابستگي به مواد به صورت رواني و جسمي در افراد به وجود مي آيد و در بسياري از مواقع وابستگي رواني و رفتاري به صورت عادت تثبيت مي شود،
در اين حالت در فرد نشانه هاي زير مشاهده مي شود:بيمار ميل شديد، مستمر و متناوبي به مصرف مواد مخدر دارد تا از حالت خماري درآيد و نياز جسمي يا فيزيولوژيك او رفع شود زيرا به مواد وابسته شده است.ناتوان بودن در قطع مصرف دارو زيرا اثراتي مانند درد جسمي و غيره دارد كه براي مصرف كننده زجرآور مي باشد و نمي تواند ترك كند.تحمل عبارت است از اين كه فرد معتاد براي اين كه به اثر مطلوب برسد به مواد بيشتري براي مصرف نياز دارد، هنگامي كه فرد مقدار مشخص هميشگي را مصرف مي كند اما تاثير قابل ملاحظه اي بر روي او نمي گذارد به اجبار مقدار مصرف مواد افزايش مي دهد.
تحمل نشانگر پاسخ به اثرات و تاثيرات مواد مخدر مي باشد كه براي رسيدن به اثر مورد نياز بايد مقادير مواد را بالاتر ببرند.
اعتياد به معني وابستگي جسمي و رواني به مواد مخدر مي باشد و چون يك اصطلاح غير علمي است زياد كارايي ندارد و به جاي آن از وابستگي دارويي يا وابستگي مواد استفاده مي كنند.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-اختلالات مرتبط با مصرف مواد مخدر

درمان اختلالات خلقي
درمان اختلالات خلقي به طور كلي دو دسته اند:درمان هاي بيولوژيك (درمان بيولوژي): دارو درماني ودر مان با شوك التريكيدرمان هاي پسيكولوژي: روان كاوي، رفتار درماني، روان درماني شناختي – رفتاريانواع درمان اختلالات خلقيدارو درمانيافسردگي اغلب به دليل نقص يا عدم تعادل در نورو ترانسميرهاي سروتونين و نور اپي نفرين ايجاد مي شود.
داروهايي كه براي درمان افسردگي استفاده مي شوند سبب كنترل اين عدم تعادلها مي شوند و با آنها به مقابله مي پردازند.
به طور كلي داروهايي كه براي افسردگي تجويز مي شوند سه دسته ي كلي هستند:
داروهاي سه حلقه اي (مانند ايميپرامين)
بازدارنده هاي مونو آمين اكسيداز (MAOI) (مثل ترانيلسپيرومين)
بازدارنده هاي انتخابي بازجذب سروتونين (SSRI) (مثل پروزاك)
در بين اين داروها، SSRIها، عوارض جانبي كمتري دارند به همين دليل بيشتر تجويز مي شوند.
عوارض داروهاي ضد افسردگيداروهاي ضد افسردگي عوارض زيادي از جمله بينايي ناواضح، اضطراب، خستگي مفرط، خشكي دهان، افزايش احتمال سكته ي قلبي، مشكلات فشار خون و … دارند.
اما به رغم همه ي عارضه هاي جانبي منفي، داروهاي ضد افسردگي واقعا موثرند و در اكثر موارد از شدت نشانه هاي افسردگي مي كاهند.

دارويي كه براي درمان اختلال دو قطبي تجويز مي شود:
كربنات ليتيوم يك داروي پرطرفدار براي درمان اختلال دو قطبي است.
حدود ۸۰ درصد كساني كه اختلال دو قطبي دارند و ليتيوم مصرف مي كنند، ازآن بهره مي برند و اين دارو هم مي تواند از سمپتوم هاي (نشانه هاي) افسردگي و سمپتوم هاي افسردگي بكاهد.
به اكثر كساني كه ليتيوم مصرف مي كنند توصيه مي شود كه استفاده از آن را هميشه ادامه بدهند، زيرا توقف استفاده ممكن است باعث بازگشت اختلال شود.
يك اشكال مهم ليتيوم اين است كه تجويز مقدار يا دوز مناسب براي تك تك درمانجويان بسيار دشوار است.

اختلالات خلقي و اضطراباختلالات خلقي و اضطراب0 ديدگاه/مي 23, 2020ادامه مطلب۲٫ تحريك مغزيتحريك مغزي به ۴ طريق امكان پذير است:درمان با شوك الكتريكي (ECT)تحريك مغناطيسي فراجمجمه اي مكرر (rTMS)تحريك عصب واگتحريك مغزي عميقدرمان با شوك الكتريكي  (ECT)در ECT يك جريان الكتريكي ۷۰ تا ۱۳۰ ولتي از درون سر بيمار، در حدود نيم ثانيه عبور مي كند.
ECT براي كساني استفاده مي شود كه از افسردگي شديد رنج مي برند و ساير روش هاي درماني كارآمد نبوده و زماني كه فكر خودكشي بسيار جدي است.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-درمان اختلالات خلقي

اختلالات خلقي و اضطراب
اختلالات اضطرابيهمه ي ما در بسياري از موقيعت هاي زندگي به طور طبيعي احساس اضطراب مي كنيم، رايجترين واكنش به فشار رواني و محرك تنش زا، اضطراب است.
مفهوم اضطرابمنظور از اضطراب، هيجان ناخوشايندي است كه با اصطلاحاتي مانند نگراني، تنش و ترس بيان مي شود.
اكثر رفتارهاي اضطرابي، رفتارهاي كاملا طبيعي و به صورت واكنش هاي سازگارانه هستند كه به ما كمك مي كنند تا در شرايط دشواري كه برايمان پيش آمده صحيح عمل كنيم.
گاهي اضطراب آنقدر شديد يا انقدر با رويدادها و موقيعت هاي نامناسب همراه مي شود كه براي فرد مشكل ساز و ناسازگارانه جلوه مي كند و به اضطراب مرضي و اختلال اضطرابي تبديل مي شود.
نشانه هاي اختلالات خلقي و اضطرابدر اختلال اضطرابي، ميزان ترس بسيار بيشتر از تهديد يا خطر است. يعني شدت ترس با شدت تهديد تناسب منطقي ندارد (مثلا در فوبياهاي خاص: ترس از آسانسور).افراد دائما خود را در حالت ترس و نگراني مي بينند بدون آنكه علت آن مشخص باشد.ترس و نگراني به طور مزمن وجود دارند و دايما فرد را رنج مي دهند، تا جايي كه نمي تواند زندگي روزمره ي خود را با حالت عادي پيش ببرد.اين حالت ممكن است باعث شود كه فرد نتواند شغل خود را حفظ كند يا با دوستان، همسر يا اعضاي خانواده روابط طولاني مدت داشته باشد.انواع اختلالات خلقي و اضطراباختلال اضطراب جدايياختلالي رواني كه در آن، فرد به علت جدا شدن از خانه يا از افرادي كه به آنها وابستگي عاطفي زيادي دارد (پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، فرزندان، خواهر، برادر، همسر) به شدت مضطرب مي شود.
اختلال وحشتزدگياختلال وحشتزدگي، يعني حملات مكرر وحشت يا اضطراب. حمله ي وحشت زدگي عبارت است از ترس و ناراحتي شديد كه در عرض چند دقيقه به اوج خود مي رسد.
اين حملات با بعضي سمپتوم هاي فيزيكي همراه هستند، از جمله: تپش قلب، تنفس سريع، سرگيجه، تعريق زياد، تهوع و لرزش.

آگورافوبياافراد مبتلا به آگورافوبيا هميشه مي ترسند كه مبادا در جايي گير بيفتند و در صورت نياز فوري نتوانند به موقع كمك دريافت كنند، ترس از فضاهاي بسته يا فضاهاي باز، ترس از استفاده از انواع وسيله ي حمل و نقل، ترس از ايستادن در صف و قرار گرفتن در داخل جمعيت از اين دسته اختلالات هستند.
فوبياهاي خاصعبارتند از ترس هاي افراطي، غير منطقي و مداوم نسبت به يك شيء يا يك وضعيت خاص (مثلا ترس از پرواز با هواپيما، ارتفاع، حيوانات، آمپول، مشاهده ي خون).
اختلال اضطراب اجتماعيعبارت است ترس شديد و دايمي از موقيعت هايي كه در آنها فرد، در جمع ديگران قرار مي گيرد يا بايد جلوي آنها كاري كند (سخنراني كند).
افراد مبتلا به اين اختلال از هرگونه موقيعت اجتماعي كه فكر مي كنند در آن مورد ارزيابي منفي ديگران قرار مي گيرند، مي ترسند و سعي مي كنند از آن دور باشند.

اختلال دو قطبياختلال دو قطبي چيست؟ انواع | علائم و علل دو قطبي0 ديدگاه/ژانويه 1, 2022ادامه مطلب۲٫ اختلالات خلقياختلالات خلقي عبارتند از ناراحتي ها و نابساماني هاي هيجاني و عاطفي كه باعث مي شوند فرد از درون ناراحت باشد و نتواند كارها و وظايف خود را خوب انجام دهد.
اختلالات خلقي به دو دسته ي كلي اختلالات افسردگي و اختلالات دو قطبي تقسيم مي شوند.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-اختلالات خلقي و اضطراب

به طور معمول اساسي ترين نوع اختلال هاي اضطرابي اختلال اضطرابي فراگير GAD مي باشد، كه با احساس پايدار تنيدگي ذهني و نگراني و بي قراري مشخص مي شود. تشخيص اختلال اضطراب فراگير زماني صورت مي گيرد كه فرد نگراني و اضطراب شديد و غير قابل كنترلي درباره ي تعدادي از وقايع و موقعيت ها تجربه كند. كودكان و نوجوانان ممكن است درباره اينده و مهارت و لياقت در عملكرد تحصيلي و اجتماعي بسيار نگران باشند. همچنين ممكن است در مورد مشكلات سلامت خود، موضوعات حانوادگي شان و حوادثي كه در جهان رخ مي دهد نگران باشند. اين نگراني ها بايد دست كم شش ماه هر روز وجود داشته باشند و با يك نشانه ي فيزيولوژيكي همراه باشند. تاكنون اختلال اضطراب فراگير به خوبي در مورد كودكان ونوجوانان مورد پژوهش قرار نگرفته و سير تحولي ان براي اين گروه نيز مستلزم بررسي بيشتري است.
وجه تمايز GAD از ساير اضطراب‌ها در اين است كه در اين نوع اختلال، شخص نگران وقايع متعددي مي‌باشد و در صورتي كه در ساير اختلالات اضطراب، نگراني منحصر به محرك يا موضوعات ويژه‌اي مي‌باشد.
وجه تمايز ديگر اينست كه اين افراد اغلب در مورد مسائل جزئي روزمره دچار اضطراب مي شوند (بارلو، ۲۰۰۲). بزرگترها اغلب بر مسائلي مثل مشكلات بين فرزندان، سلامت خانواده، مسئوليت هاي شغلي و يا جزئي تر مانند وظايف خانه، يا سر وقت رسيدن به يك قرار. كودكان با اين اختلال اغلب ازط مسائلي مثل رقابت در مدرسه، عملكرد ورزشي يا اجتماعي دچار نگراني مي شوند (ساوج و كندال، ۲۰۰۹).
علائم اين اختلال بر اساس DSM-V عبارتند از:
الف: اضطراب و نگراني شديد و مفرط درباره تعدادي از رويدادها يا فعاليت ها (مثلا عملكرد شغلي يا تحصيلي) در اكثر روزهاي هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.
ب:  فرد نميتواند اين نگراني را كنترل كند.
ج: اضطراب و نگراني با حداقل سه نشانه از ۶ نشانه زير همراه است (نشانه ها در اكثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند)


توجه: در مورد كودكان فقط به يك سمپتوم نياز است.
۱. فرد بي قرار است، يا احساس عصبي بودن دارد، يا به خاطر نگراني بي دليل بد اخلاق است.
۲. به آساني خسته و كوفته ميشود.
۳ . نميتواند حواس خود را متمركز كند يا ذهنش يك دفعه خالي ميشود.
۴. زودرنج است و زود عصباني ميشود.
۵. تنش ماهيچه اي دارد.
۶. خوابش مختل شده است (نميتواند بخوابد، يا از خواب مي پرد، يا خواب ناآرام دارد كه خستگيش را برطرف نميكند).
د: اضطراب ، نگراني ، يا سمپتوم هاي فيزيكي باعث ميشوند فرد به رنج يا نابساماني شديد (باليني) در عملكرد اجتماعي ، شغلي يا ساير جنبه هاي مهم زندگي دچار شود.

ه: ناراحتي فرد را نمي توان به آثار مستقيم يك ماده (مثلا يك نوع ماده مخدر،يك نوع داروي تجويزي)،يا يك عارضه پزشكي ديگر (مثلا هايپرتيروئيديسم) نسبت داد.
و: يك اختلال رواني ديگر نمي تواند دليل موجه تري براي اين اختلال باشد. مثلا اضطراب درباره حملات وحشت زدگي در اختلال وحشت زدگي،ارزيابي منفي ديگران در اختلال اضطراب اجتماعي، وسواس كثيف شدن يا ساير وسواس ها در اختلال وسواسي – اجباري، جدايي از افراد مهمي كه فرد به آن ها دلبستگي دارد در اختلال اضطراب جدايي، رويدادهايي كه فرد را به ياد رويدادهاي اسيب زا مي اندازد در اختلال PTSD، چاق شدن در آنوركيسا نروزا، دردها و ناراحتي هاي فيزيكي در اختلال نشانه هاي جسماني، نقص هايي كه فرد فكر ميكند در ظاهرش دارد در اختلال بد شكلي بدني، يا ابتلا به يك بيماري جدي در اختلال اضطراب بيماري، يا محتواي باورهاي هذياني در اسكيزوفرني يا اختلال هذياني. همه اين موارد نمي توانند دليل موجهي براي اين اختلال باشند (گنجي، ۱۳۹۲).
همان طور كه گفته شد، علامت شاخص اين اختلال اضطراب و نگراني غيرواقعي ومفرطي است كه وابسته به رويدادهاي تنش زاي بيروني نيست. بر اساس نظر اشتراوس (۱۹۹۴)، اين خصوصيت در ۹۵درصد كودكان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير آشكار است.كودكان دچار اين اختلال درباره آينده، رويدادهاي اجتماعي، فعاليت هاي خانوادگي، ورزش، موضوعات بهداشتي وآنچه صرفا ممكن است فردا يا حتي ساعتي بعد روي دهد، نگرانند. اختلال اضطراب فراگيربا تنيدگي، ناآرامي، تحريك پذيري و زود از كوره در رفتن نيز همراه است، هر چند كودكان خود هميشه از اين قبيل عبارات استفاده نمي كنند. چنين اضطراب مزمن دائمي را (تشويش مضطربانه) ناميده اند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال اضطراب فراگير در كودك و نوجوان

در طي دهه هاي طولاني، توانايي ما براي ارتباط برقرار كردن با مردم در سراسر جهان، به حالت انفجاري رسيده است. در واقع، اينترنت به ما اجازه داد چت كنيم، به گروههاي خبري بپيونديم يا به هر كسي در جهان ايميل ارسال كنيم.
اختراع موبايل ها به ما اين اجازه را داد تا زماني كه دور از ميزكار و يا محيط خانه هستيم با مردم صحبت كنيم.
بنابراين، شبكه هاي اجتماعي به ما اين اجازه را دادند تا با همسايه هاي خود، دوستان دوران كودكي، همكاران و دوستان خود با يك كليك ارتباط برقرار كنيم و صحبت كنيم.
نهايتا اين كه گوشي هاي همراه بيش از هر از زمان ديگري ارتباط برقرار كردن را با هر فردي را الساعه و در لحظه آسان تر مي كند. پس ممكن است شما فكر كنيد كه احساس خوبي را در مورد زندگي اجتماعي خواهيد داشت؟
با اين همه، هيچ وقت در تاريخ جهان ارتباط برقرار كردن به اين آساني و سرعت نبوده است.
با اين حال متاسفانه، اينترنت به ما كمك نكرده است تا حس ارتباط بيشتري با افراد داشته باشيم.
مطالعات نشان مي دهند كه تقريبانيمي از ما حس تنهايي و انزوا مي كنيم.
زمان آنلاين بودن ما قدرت خود را براي ديدن نشانه هاي اجتماعي از دست مي دهيمما مي دانيم كه زمان آنلاين بودن با قابليت افراد براي ديدن و خواندن نشانه هاي اجتماعي در تقابل است.
حتي مطالعه اي انجام يافته است كه نشان مي دهد كودكان با دوري پنج روزه از وسايل ديجيتال خود بهتر مي توانند احساسات افراد ديگرا بخوانند.
به نظر مي رسد كه زمان آنلاين بودن و زمان گذراندن با گوشي و تپلت حتي با قابليت افراد بزرگسال براي هوش اجتماعي اشان در تقابل است. با اين همه، ارتباط برقرار كردن با ايموجي ها خيلي متفاوت با يك مكالمه ي رو در رو است.
شما مي توانيد مسائل بسياري را در مورد اين كه فرد چه چيزي در فكرش مي گذرد و يا چه احساسي دارد را تنها با خواندن حالات صورتش و نه كلامش را بفهميد.
اما اگر صورتتان دائما پشت گوشي يا تپلت باشد يا اگر زمان بسيار زيادي را براي استفاده از وسايل ديجيتال خود بگذرانيد، نميتوانيد اين موراد را بفهميد.
۳٫ تاكيد بر كميت ارتباطات است و نه كيفيت آنهاهر كاربر فيس بوك به طور متوسط ۳۳۸ دوست اينترنتي دارد. اما به طور واضح، داشتن هزاران دوست در شبكه هاي اجتماعي باعث نمي شود كه حس تنهايي كمتري بكنيد.
در حقيقت، برخي از مطالعات نشان مي دهد كه هر چه دوستان بيشتري داشته باشيد، به همان ميزان احتمالا استرس بيشتري نيز خواهيد داشت.
اين تا حدي بخاطر اين حقيقت است كه شما احتمالا آنگونه كه با مادربزرگ خود صحبت مي كنيد با همكار خود صحبت نمي كنيد. اين تعداد ارتباطات نيست كه اهميت داردف بلكه اين كيفيت ارتباطات است كه مهم است.
داشتن پنج دوست واقعي براي سلامت روان شما خيلي بهتر از داشتن ۵۰۰ دوست در رسانه ها و شبكه هاي مجازي است.

۴٫ اعتياد به گوشي هاي جديد در تقابل با تعاملات رو در رو استچند بار شده كه ديده باشيد در رستوران ها و يا محيط اطراف خانواده ها و يا افراد همديگر را ناديده مي گيرند و با گوشي هاي خود مشغول ميشوند؟
و يا چند بار شده كه شما با يك فردي در حال صحبت باشيد در حالي كه او مشغول پيام دادن با گوشي بوده است؟ مطالعات نشان داده اند كه افراد گوشي خود را به طور ميانگين بين ۳۵ تا ۷۴ بار در روز چك مي كنند.
افراد جوان تر به احتمال زياد بيشتر از اين چك مي كنند. مشخص است كه افراد در شبكه هاي مجازي براي اين وقت مي گذرانند تا ببينند كه افراد ديگر چه كاري مي كنند، بجاي اينكه ببينند افراد جلوي چشمشان در حال انجام چه كاري هستند.
زماني كه شما لحظه به لحظه مشغول تلفن همراه خود هستيد، نمي توانيد از تعاملات رو در رو بهره ببريد.

چرا_اينترنت_اعتياد به گوشي۵٫ دوركاري مي تواند تنهايي و ايزوله شدن را افزايش دهداينترنت قابليت ما را براي دوركاري افزايش داده است. اين براي سلامت ذهني ما به طرق مختلفي مي تواند مفيد باشد- مانند كاهش زمان رفت و آمد. اما دور كاري همچنين به معناي كاهش تعامل با همكارانتان مي باشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-چرا اينترنت باعث مي شود ما تنهاتر از هر زمان ديگري شويم

خشم و عصبانيت ساده به وسيله ي كودك در اويل زندگي اش، وسيله اي براي بيان مخالفت با والدين و ديگران است. گريه، جيغ، به زمين كوبيدن خود، كوبيدن سر به ديوار، جلوگيري از تنفس، عدم توجه به محيط ، دليلي بر اثبات اين ناراحتي مي باشد. در ماه هاي اوليه ي زندگي، منشا اصلي عصبانيت كودك ، ترس از دست دادن مادر است. گاهي دليل اين عصبانيت هاي كودك، بي خوابي است. احتما دارد كه لجاجت و عصبانيت كودك واكنشي كوتاه مدت و اما بسيار شديد او در مقابل كوچكترين سرخوردگي باشد.
احتمال دارد كه علت اين برخورد كودك، به دليل عدم موفقيت كودك در انجام كاري، به علت ممانعت اطرافيان باشد. در اين صورت كودك عصبي شده و از خود خشم و لج بازي بروز مي دهد و گاهي اوقات ممكن است كه كلماتي ركيك و نامفهومي را به زبان بياورد. و يا امكان دارد كه با نشان دادن عكس العمل هايي همانند؛ كوبيدن سر به زمين، جيغ كشيدن، جلوگيري از تنفس، گريه كردن و… خشم و مخالفت خود را بيان كند. گاهي هم امكان دارد كه عصبانيت و لجاجت كودك باعث تشنج در او شود و كودك به اغماء و بي هوشي برود.

در عصبانيت هاي طبيعي، واكنش هاي ذكر شده در بالا؛ تنها چند دقيقه به طول مي انجامد و با خستگي كودك از بين مي روند و نيز كودك از حركات خود پشيمان مي شود و بعد از چند دقيقه گريه كردن، آرام مي شود. اما در عصبانيت شديد و لجاجت، كودك به اين شكل عمل نمي كند و با منطق و استدلال نمي توان كودك را به حالت طبيعي خود بازگرداند ، چون در اين لحظات ارتباط و تماس كودك با محيط اطاف خود تقريبا از بين مي رود و هيچ گونه حس و دركي به محيط ندارد، و كودك نمي تواند به منطق و استدلال مطرح شده پاسخي دهد.
براي درك و فهم لجاجت و بدخلقي كودكان و نيز از بين بردن آن بايدعميقا  اختلافات بين انتظارات پدر و مادر و غرائز كودك را شناسايي كرد و براي رفع آن، قدمي مؤثر برداشت.

منبع:كانون مشاوران ايران-لجاجت و كج خلقي كودك

اختلالات خواب در كودكان زير يك سال در اغلب موارد به دليل بيماري، دندان درآوردن، نقاط عطف رشد يا تغييرات روتين ايجاد مي شود. با اين حال، مشكلات خواب مداوم استراحت را براي كودك و شما سخت مي كند، مي تواند نشانه يك مشكل بزرگتر باشد.
 علائم و نشانه هاي اختلال خواب چيست؟خستگي بيش از حد در طول روز، ناتواني در تمركز، بيش فعالي و تحريك پذيري مي تواند از نشانه هاي بد خوابي در كودكان باشد. ساير علائم و نشانه هاي اختلال خواب عبارتند از:
خروپف نفس كشيدن در هنگام خوابخواب بسيارخواب آلودگي در طول روز يا مشكلات رفتاريشب ادراريرفتارهاي غيرعادي هنگام به خواب رفتنعدم رشد يا عدم افزايش وزن مناسباختلالات خواب در كودكان زير يك سال شايع مي باشد، حتي نوزادان نيز ممكن است اختلالات خواب داشته باشند.
اختلالات خواب در كودكان زير يك سال عبارتند از:
بيخوابيراه رفتن در خوابآپنه خوابپرخوابيدندان قروچهعلائم آمادگي خواب
شما مي توانيد با تشخيص علائم آمادگي خواب به بهتر خوابيدن او كمك كنيد. كودك شما ممكن است علائم آمادگي براي خواب را با موارد زير نشان دهد:
مالش چشمخميازهنگاه كردن به دورسر و صدا كردنمشكلات خواب كودك: ۰ تا ۳ ماهگيدر مرحله نوزادي، نوزادان هنوز در حال تطبيق با الگوي خواب منظم هستند.
نوزادان به طور كلي حدود ۱۴ تا ۱۷ ساعت در يك دوره ۲۴ ساعته مي خوابند و به طور مكرر براي تغذيه در روز و شب از خواب بيدار مي شوند.
يك كودك ۱ تا ۲ ماهه بايد تقريباً به همان ميزان بخوابد، ۱۴ تا ۱۷ ساعت در روز، به هشت تا نه ساعت خواب شبانه و هفت تا نه ساعت چرت روزانه نياز دارد. كودك ۳ ماهه به ۱۴ تا ۱۶ ساعت خواب در يك دوره ۲۴ ساعته نياز دارد.
حتي با اين همه چرت زدن و خوابيدن، ممكن است احساس كنيد كه كودك شما آنقدرها هم كه لازم است نمي خوابد.
با اين حال، برخي از چالش‌ها وجود دارد كه مي‌تواند خواب را براي نوزادان سخت‌تر كند. در اين سن، سه مورد از رايج ترين مشكلات عبارتند از:
مقاومت در برابر خوابيدن به پشتدر بسياري از موارد به نظر مي رسد كودك وقتي به پشت مي خوابد بي قرار مي شود يا آرام نمي گيرد و اختلالات خواب در كودكان زير يك سال را تجربه مي كند. نوزادان در واقع با خوابيدن روي شكم احساس امنيت بيشتري مي كنند، اما اين وضعيت خواب با بروز بسيار بالا سندرم مرگ ناگهاني نوزاد (SIDS) مرتبط است. بنابراين كارشناسان توصيه مي كنند هميشه كودك خود را به پشت بخوابانيد.
چگونه اين مشكل را حل كنيم؟ اگر كودك شما به پشت نمي خوابد، با پزشك اطفال صحبت كنيد، او ممكن است بخواهد مشكلات جسماني احتمالي را بررسي كند. به احتمال زياد كودك وقتي به پشت مي خوابد احساس امنيت كافي را پيدا نمي كند.
اگر اينطور است، چند ترفند وجود دارد كه مي‌توانيد براي تشويق كودك انجام دهيد، از جمله اين كارها مي توان به قنداق كردن نوزاد و دادن پستانك به او هنگام خواب، اشاره كرد. فقط از از يك روال ثابت پيروي كنيد. در نهايت كودك شما به پشت خوابيدن عادت خواهد كرد.

اختلالات خواب در كودكان زير يك سالاختلالات خواب در كودكان زير يك سال، اختلال روز و شبدر اين اختلالات خواب در كودكان زير يك سال كودك تمام روز را مي خوابد، اما بعد از آن تمام شب را بيدار مي ماند.
چگونه آن را حل كنيم؟ نوزاد شما بايد خودش را اصلاح كند و با زندگي شما سازگار شود. در اين حالت چند كار وجود دارد كه مي توانيد براي كمك به كودك در تشخيص شب و روز انجام دهيد، از جمله محدود كردن چرت هاي روزانه به سه ساعت و نشان دادن تمايز بين روز و شب (مانند تاريك نگه داشتن اتاق كودك هنگام چرت زدن و اجتناب از روشن كردن تلويزيون در هنگام شير دادن به نوزاد در شب) به كاهش اختلالات خواب در كودكان زير يك سال كمك مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات خواب در كودكان زير يك سال | درمان اختلال خواب در كودكان

همه ما شاهد رفتار پرخاشگرانه در محيط اطراف مان بوده ايم. حال مي خواهيم علت پرخاشگري و بي صبري را بررسي كنيم.
رفتاري كه قصد آن آسيب رساندن، قرباني كردن و آزار و اذييت ديگري بوده، كه به نحوي جهت تخليه خشم صورت مي گيرد.
پرخاشگري چه رفتاري است؟پرخاشگري رفتاري است مخرب و معمولا زماني صورت مي گيرد كه افراد نمي توانند از طريق روش هاي معمول و منطقي به هدف مورد نظر خود دست يابند.
طبق يك فرضيه، پرخاشگري زماني رخ مي دهد كه فرد در رسيدن به اهداف اش با مانع مواجه شود و نتواند با مشكلات موجود سازگار گردد.
پرخاشگري مي تواند به صورت جسماني (لگد زدن، گاز گرفتن)، كلامي (توهين، ناسزا و تحقير كردن) و نيز رابطه اي (شايعه پراكني و قهر كردن) ابراز گردد.
همچنين هدف يا جهت پرخاشگري نيز ممكن است به جهت درون يا جهت بيروني باشد.
در پرخاشگري با جهت درونيخشم دروني باعث عصبانيت و احساس نارضايتي از خود مي شود، در اين حالت فرد ممكن است دچار خشم فروخورده و در نتيجه آن افسردگي شود.
در پرخاشگري با جهت بيرونيفرد خشم و عصبانيت خود را روي محيط بيروني( لگد زدن، پرتاب كردن اشياء)، ابراز مي كند.
پرخاشگري در افراد مختلف به ميزان كم يا زياد رخ مي دهد كه اين تا حدودي تحت تاثير ويژگي هاي شخصيتي، نوع تربيت، برخورد خانوادگي و همچنين آموزش و يادگيري(از طريق خانواده، رسانه هاي فرهنگي و…)مي باشد.
آن چه كه مسلم است اهميت كنترل اين رفتار آسيب رسان و مديرت مهارت خشم و پرخاشگري مي باشد.
مهم ترين نشانه هاي پرخاشگرينشانه هاي فيزيولوژيكي پرخاشگري:
تند شدن و شتاب نبض،كلفت شدن رگ هاي پيشاني،گردن و پشت دست،جريان خون با سرعت بالاتر ودر نتيجه برافروخته شدن رنگ صورت و قرمز شدن چشم ها،عرق كردن،انقباض و سفت شدن عضلات،گشاد تر شدن سوراخ بيني،تنفس بريده بريده و صدا داراز جمله نشانه هاي بدني پرخاشگري است.

در حالت خشم و پرخاشگري معمولا فرد از نظر حواس بدني دچار ضعف مي شود، مثلا درست متوجه صداها نمي شود، همچنين از تشخيص خوب و بد يا مفيد و مضر ناتوان مي گردد.
نشانه ها و تاثيرات رواني اجتماعي پرخاشگري: اگرچه پرخاشگري در مقابل ناعدالتي و صيانت از ذات خود ضروري بوده و افرادي كه فاقد اين صفت هستند معمولا زيردست، فرمان بردار و مورد ظلم هستند،
اما اگر پرخاشگري شكل نابهنجار به خود گيرد يا از حالت اعتدال خارج شود، باعث زيان هاي رواني اجتماعي زيادي مي گردد.
از جمله عوارض رواني اجتماعي پرخاشگري مي توان به  احساس پشيماني، گناه و اضطراب در كنار رفتارهاي مخرب اجتماعي كه به روابط و ساير ابعاد زندگي فرد آسيب مي رساند، اشاره نمود.
تفاوت پرخاشگري با خشم و شجاعت چيست؟پرخاشگري و جرات ورزي: معمولا رفتار جرات ورزانه با رفتار پرخاشگرانه اشتباه گرفته مي شود.
جرات ورزي به رفتاري اطلاق مي شود كه فرد جهت دفاع از حقوق و متعلقات ( دارايي ها) خود انجام مي دهد.

منبع:كانون مشاوران ايران-علت پرخاشگري و بي صبري